Leerteams

Over het Zijn en het weten dat het Zijn er is, en dat het Zijn voldoende is. Daarover gaat dit blog. Normaal heeft een blog een opbouw, met een inleiding, een kern en een slot en vaak nog een soort boodschap in de vorm van een advies, een tip of en koop dit. Dit blog niet. Dit is er gewoon (en daarmee zult u het weer even moeten doen).

Het is drie uur in de nacht. In een donkere met kaarsjes verlichte zaal zit ik met 55 anderen te mediteren. De wake. Om tien voor drie ging de wekker. Gauw wat kleren aan over mijn pyjama, dikke sokken aan en mijn omslagdoek om en onder de sterrenhemel naar de grote zaal. Stoelen in een kring, in het midden een groot kleed met meditatiekussens. Meer dan de helft is al bezet. Ik zoek een plekje aan de zijkant. Binnen enkele minuten is iedereen er en klinkt de bel. Het is stil, ik concentreer me op mijn adem.

Waar ik overdag moeite moet doen om te mediteren gaat het nu automatisch. In de donkere zaal voel ik me verbonden met de schimmen om mij heen. Hier samen te mediteren, samen te zijn. Gedachten komen even en verdwijnen dan weer. Gevoelens komen even en verdwijnen dan weer. Wat overblijft is Zijn en niet alleen in het hier en nu.

Ik voel verbondenheid met de schimmen om me heen maar voel ook dat ik verbonden ben met een jonge kloosterling uit de 17^e eeuw. Te vroeg uit zijn bed geklommen om voor het eerste gebed in de kerk te zitten. Dit beeld staat nog op mijn netvlies als ik een jonge boeddhistische monnik in de rij voor mij zie zitten.

Het Zijn en het weten dat het Zijn er is, en dat het Zijn voldoende is voor nu is het grote cadeau van deze retraite. Dit cadeau komt na drie dagen die we grotendeels in stilte hebben doorgebracht, waarin ik met een boeddhistische blik heb gekeken naar de bron, wetende dat het leven lijden is. Waarin ik, vanuit het evangelie van Mattheus, geprobeerd heb te doorgronden wanneer ik wakker ben en wanneer in slaap. Waarin ik heel verdrietig ben geweest en zelfs even in paniek. Maar ook waarin ik gewandeld heb, genoten heb van de natuur en luidkeels the rythm of life gezongen heb. (https://youtu.be/sOS9RK0JOPg) Uiteraard niet in de canonversie.

Het zijn woelige tijden. Er zijn mensen op de vlucht, er zijn vrienden die ruzie maken, er zijn studenten zoekend naar een nieuwe balans na twee jaar Covid. Er is oorlog om de hoek. Het zijn en het weten dat het zijn er is, en dat het zijn voldoende is voor nu is voor mij helpend om al het bovenstaande er te laten zijn en te weten dat er ook verbondenheid is en een basisvertrouwen in de mensheid.

De nachtelijke meditatie is een onderdeel van het retraite-blok van de driejarige Itip-opleiding. Kijk voor meer informatie op https://itip.nl/opleidingen/de-itip-opleiding of mail mij.